دکتر عبدالله عبدالله و رویای تغییر نظام!

وقتی حکومت وحدت ملی براساس یک توافق‌نامه سیاسی شکل گرفت و در آن دکتر عبدالله عبدالله به عنوان رئیس اجرایی در قدرت سهیم شد، قرار بود پس از دو سال لوی جرگه اضطراری تشکیل و با تعدیل قانون اساسی کشور، پست صدراعظمی ایجاد گرد و دکتر عبدالله نخست وزیر شود.

این در حالی‌ست که براساس اعلام یک مرکز تحقیقاتی امریکایی، عبدالله عبدالله برنده‌ی انتخابات سال 2014 میلادی در افغانستان بود اما غنی و طرفدارانش با انجام تقلب خود را برنده انتخابات اعلام کردند و غنی رئیس جمهور شد.

با گذشت زمان مفاد این توافق‌نامه نه‌تنها اجرا نشد که رئیس جمهور غنی با انحصارگرایی تمام حاضر نشد سهم عبدالله و طرفدارانش را در قدرت به آنها بدهد.

اینکه اما بعد از گذشت نزدیک به پنج سال، هنوز توافق‌نامه سیاسی عملی نشده و آرزوی تغییر نظام در دل عبدالله و طرفدارانش مانده ‌است.

دکترعبدالله عبدالله که خود را برای انتخابات آینده‌ی کشور نامزد کرده در تیکت انتخاباتی‌اش از نظام صدارتی سخن به میان آورده‌است.

تغییر نظام به عنوان یکی از اصول اساسی توافق نامه سیاسی سبب شد عبدالله و طرفدارانش نتیجه انتخابات ریاست جمهوری گذشته که از سوی  کمیسیون مستقل انتخابات اعلام شده بود را بپذیرند.

آنچه که مایه دل خوشی طرفداران عبدالله در تیم اصلاحات و همگرایی بود ایجاد ریاست اجراییه در حکومت وحدت ملی که با پادرمیانی جان کری، وزیر امور خارجه وقت امریکا و ضمانت سازمان ملل متحد شکل گرفت، بود.

در ادامه اما نه از اصلاحات خبری شد و نه از همگرایی و مهم تر از همه نظام تغییر نکرد.

 از سوی دیگر با در نظر داشت صلاحیت های ریاست اجرایی و تقسیم پنجاه پنجاه قدرت قرار بود طرفداران  عبدالله نیز به برخی خواسته‌های مشروع خود برسند که نرسیدند.

به طور مثال بامیانی ها به طور گسترده‌ی در انتخابات دور قبل ریاست جمهوری شرکت و بی باکانه از تیم اصلاحات و همگرایی حمایت نمودند اما در ادامه رئیس اجرایی نتوانست کوچکترین امتیازی برای طرفداران بامیانی خود به دست آورد.

بامیانی ها بارها خواست های شان را از طریق اعتراضات مسالمت آمیز مدنی و جلسات متعددی که در سفر اخیر آقای عبدالله عبدالله به بامیان و بعد از آن در کابل مطرح نمودند نیز نتوانستند کاری از پیش ببرند.

اکنون بسیاری از کارشناسان امر در انتقاد از عملکرد عبدالله عبدالله در چهار سال حضورش در پست رئیس اجرایی، وی را به کم‌کاری متهم کرده می‌گویند عبدالله عبدالله در حالیکه از حمایت مردم، بیشتر شخصیت‌های سیاسی و ضمانت سازمان ملل برخوردار بود و توافق نامه سیاسی را در دست داشت نتوانست با تغییر نظام از ریاستی به صدارتی مانع تمرکز قدرت در دست عده‌ای محدود شود.

این کارشناسان، دکتر عبدالله را دلیل ایجاد واگرایی درونی و سیاسی در بین یک قشر کلان از سیاسیون می‌دانند.

 حال باید نشست و دید آیا دکتر عبدالله بار دیگر می‌تواند با جلب اعتماد مردم خود را به ارگ برساند و نظام صدارتی را که هر روز خوابش را می‌بیند عملی کند؟