در کربلا « نباّ عظیما اتفاق افتاد و ظلم و عدالت به تقابل رسیدند»
«درکربلا غبار روبی از چهره اسلام صورت گرفت، در کربلا نباّ عظیم اتفاق افتاد که تاغفلت زدایی شود، در کربلا کسانی درمقابل امام حسین علیه السلام قرار گرفته بودند که: نمازمی خواندند، روزه می گرفتند، ذکات می دادند، خمس پرداخت می کردند، حج می رفتند، صلح رحم می کردند، نماز جمعه و جماعت به پا می داشتند، احترام به پدر و مادر را مراعات می کردند و در کربلا هم آمده بودند تا جهاد کنند.»
تنها چیزی را که این مسلمانان در کربلا در مقابل امام حسین علیه السلام نداشتند بصیرت بود، بصیرت داشتن یعنی قدرت تحلیل سیاسی. در کربلا آن طورکه تاریخ نوشته یک نفرهم از بلاد کفر آن زمان که خارجی گفته می شد در مقابل امام حسین علیه السلام حاضر نبوده همه به ظاهرمتاسفانه مسلمان و خداپرست بودند، اما قدرت تشخیص حق را از باطل نداشتند، فرق بین امام حسین علیه السلام و یزید لعنت لله علیه را نمی فهمیدند. برایشان خیلی فرق نمی کرد چه کسی حاکم یا امیرالمومنین باشد.
آسیبی که در پیکره جهان اسلام وارد شده بود نیاز به یک جراحی عظیم داشت، تا میکروب و آن غده سرطانی را درمان کند، اسلام مریض و لاغر با رنگ زرد و ضعیف و ناتوان به درد نمی خورد، درکربلا یک جراحی عظیم اتفاق افتاد تا غبار فتنه و غبار تزویر و نفاق از چهره اسلام و مسلمین زدوده شود، در کربلا همه چیز بود فقط تحلیل سیاسی نبود، تحلیل سیاسی درست به انسان قدرت تشخیص می دهد، فضای فتنه و تزویر یعنی فضایی غبارآلود در فضای غبارآلود و مه قدرت دید کم می شود احتمال خطر و اشتباه بالا می رود، تحلیل صحیح قدرت دید را بالا می برد یعنی مثل چراغ مه شکن عمل می کند در فضای مه آلود و غبارآلود: المؤمن کیس به همین معناست. درمقابلش سادگی وبی بصیرت بودن است.
سلطان حسین فهیمی بزرگمهر
