جاده های مرگ و مسئولیت پلیس ترافیک

هرچندگاهی خبر تصادف های مرگبار در جاده های افغانستان تیتر رسانه ها می شود و این سریال تکراری را پایانی نیست. هفته گذشته نیز در یک تصادف مرگبار در مسیر غزنی قندهار چندین مسافر جان باخت و عده ای نیز مجروح و مصدوم گردید.

«سید میرزا حسین احسانی» از فعالان فرهنگی و رسانه ای طی یادداشتی اختصاصی به موضوع کم‌عرض بودن جاده‌های افغانستان و افزایش تصادفات خونین در افغانستان پرداخته است.

در این یادداشت آمده است: بعد از حملات انتحاری و بمب‌های کنار جاده‌ای، تصادفات مرگ‌آفرین در جاده‌های کم عرض و پر تردد افغانستان بزرگ‌ترین عامل مرگ و میر مردم افغانستان است و هر ساله قربانیان زیادی برجای می‌گذارد.

بر اساس برخی گزارش‌ها حوادث جاده‌ای در افغانستان سالانه بیش از 6 هزار قربانی می‌گیرد.

آنچه مایه تعجب و تأسف همگان شده با وجود تکرار این حوادث مرگبار در جاده‌ها بی‌توجهی دولت به ویژه وزارت ترانسپورت و پلیس ترافیک شاهراه به این مسأله بوده که هیچ اقدام قابل توجه و مثمرثمری برای پیشگیری از تکرار این قبیل حوادث نکرده است.

وی در ادامه به نارسایی‌ها و عوامل منجر به این تصادفات خونین در جاده‌های افغانستان می‌پردازد و چند عامل را در شکل گیری این تصادفات مؤثر می داند.

جاده‌های کم عرض و پر تردد

بدون شک جاده‌های کم عرض و باریک افغانستان و تردد زیاد ماشین‌ها در این جاده‌ها یکی از عوامل تصادف‌های مرگبار است.

یکی از راهکارها برای پیشگیری از وقایع مشابه آنچه که در تاریخ 19 ثور 95 در «غزنی» اتفاق افتاد عریض کردن جاده‌ها است.

سرعت زیاد و عدم نظارت و کنترل

مهم‌ترین عامل تصادف‌های مرگبار در جاده‌های افغانستان سرعت زیاد ماشین‌ها است و رانندگان بویژه رانندگان اتوبوس‌های مسافربری با سرعت بالای 150 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند که این مسأله حوادث ناگواری را رقم می‌زنند.

متأسفانه پلیس راهنمایی و رانندگی هیچگونه نظارتی بر سرعت ماشین‌های در حال حرکت در جاده‌ها ندارد، هیچ تدبیری هم برای آن نیندیشیده و هیچگونه محدودیتی هم اعمال نکرده است.

با توجه به کم عرض بودن جاده‌های افغانستان پلیس راهنمایی و رانندگی باید بر سرعت ماشین‌ها نظارت و محدودیت شدید اعمال کند و اجازه سرعت بیش از 100 کیلومتر در ساعت به رانندگان ندهد و رانندگان متخلف را با جرائم سنگین و محرومیت از رانندگی محکوم کنند.

نئشگی و خواب آلودگی رانندگان

یکی دیگر از عوامل اصلی تصادفات خونین نشئگی و خواب آلودگی رانندگان است. برخی از راننده‌ها از حشیش استفاده می‌کنند و در حال نشئگی و رانندگی می‌کنند.

علاوه بر نشئگی به دلیل طولانی بودن مسافت‌ها خستگی و خواب آلودگی مزید بر علت می‌شود.

برای پیشگیری از این حوادث باید پلیس راهنمایی و رانندگی از راننده‌ها آزمایش اعتیاد بگیرد و افراد معتاد به حشیش را از رانندگی منع و محروم کند.

حمل بیش از اندازه بار و مسافر

یکی دیگر از عوامل تصادفات و افزایش تلفات مسافران حمل بیش از حد مجاز مسافر در اتوبوس‌ها است.

مالکان ماشین و راننده‌ها برای سودجویی بیشتر صندلی‌های اتوبوس‌ها را خیلی نزدیک نصب می‌کنند تا مسافر بیشتر سوار شود علاوه بر آن حتی در راهروهای اتوبوس‌ها مسافر سوار کرده و علاوه بر مسافر بار نیز حمل می‌کنند.

تریلی‌های باربری نیز چند برابر حد مجاز بار حمل می‌کنند که هم باعث تخریب زودهنگام جاده‌ها شده و هم موجب تصادفات خونبار می‌‌شود.

وزارت حمل و نقل و ماموران راهنمایی و رانندگی برای این مسأله هم چاره اندیشی کند تا از وقوع چنین حوادثی پیشگیری کند.

تردد وسایل مسافربری و باری از یک مسیر

اغلب تصادفات خونین تصادف اتوبوس‌های مسافر بری با تریلی‌های باربری بوده که از یک جاده استفاده کرده و تردد دارند.

هر چند که در حال حاضر تفکیک جاده‌های ماشین‌های مسافربری و ماشین‌های باربری عملی و ممکن نیست اما در آینده به عنوان یک راهکار در نظر گرفته شود و وزارت حمل و نقل به فکر احداث جاده‌های دیگر باشد تا مسیر ماشین‌های مسافربری و باربری تفکیک شود.

پاسخگو نبودن و عدم مسئولیت پذیری شرکت‌های مسافربری

عامل دیگر در بروز این تصادفات پاسخگو نبودن و عدم مسئولیت پذیری شرکت‌های مسافربری است.

این شرکت‌ها در قبال مسافران کشته شده و معلول پاسخگو نبوده و هیچ گونه مسئولیتی را نمی پذیرند.

دولت افغانستان باید این شرکت «هارا» وادار به پاسخگویی و پرداخت دیه و غرامت به آسیب دیدگان حوادث کنند. در این صورت شرکت‌ها بر اعمال رانندگانشان نظارت بهتر خواهند کرد.

نبود تابلوهای علایم راهنمایی رانندگی در جاده‌ها

یکی دیگر از عوامل تصادفات نبود تابلوهای علایم ترافیکی و راهنمایی رانندگی در جاده‌ها و عدم آشنایی رانندگان با قوانین رانندگی و معنای علایم تابلوها است.

اکثریت قریب به اتفاق این رانندگان هیچ آموزشی ندیده و رانندگی را به صورت تجربی یاد گرفته و گواهینامه خود را با پرداخت پول به دست آورده‌اند.

پلیس راهنمایی و رانندگی باید ضمن نصب تابلوهای علایم ترافیکی در جاده‌ها برای راننده‌ها دوره‌های آموزشی اجباری برگزار کرده و از آنها امتحان بگیرد.

امیدواریم دولت افغانستان و مسئولان وزارت حمل و نقل بویژه پلیس راهنمایی و رانندگی با اتخاذ تدابیر مفید و ارائه راهکارهای جامع عوامل وقوع چنین وقایع دردناکی را از میان برداشته و با کنترل و نظارت بیشتر زمینه مسافرت امن و بی خطر را برای هموطنان فراهم کند.