تهداب صلح باید در دانشگاه‌ها گذاشته شود
سیما سمر روز گذشته در یک نشست خبری در کابل گفت دانشگاه‌ها نقش عمده و اساسی در آوردن صلح و حکومت‌داری خوب دارند.
رییس کمیسیون حقوق بشر افغانستان به این نظریه که می‌گوید نباید دانشگاه‌های کشور را سیاسی بسازیم، اشاره کرد و گفت این یک اشتباه است چراکه نمی‌توانیم حق سیاست را از دانشجویان بگیریم.
وی افزود ما در افغانستان به دلیل داشتن اقوام مختلف، زبان‌های مختلف و مذاهب مختلف به سیاستی که ارزش‌های برابری، صلح‌خواهی و هم‌دیگر‌پذیری را در خود داشته باشد، نیاز داریم.
خانم سمر افزود اگر ما بتوانیم تفاوت بین اقوام، مذاهب و زبان را در دانشگاه‌ها و نهادهای آموزش از بین ببریم، می‌توانیم از همان‌جا صلح بیاوریم.
خانم سمر، آوردن صلح از راه جنگ و کشتار افراد را ناممکن دانست. او گفت: «ما صلح را با ولوله و سروصدا، جنگ و کشتار افراد آورده نمی‌توانیم. هر‌انسانی که از هر‌طرف کشته می‌شود، به همان اندازه عقده‌ها را بیشتر می‌سازد. صلح پایدار در کشور نیز باید بنیادش در دانشگاه‌ها گذاشته شود.»
با این حال خانم سمر وضعیت جاری در شماری از دانشگاه‌های کشور را ناگوار توصیف کرد و افزود: «دانشگاه هرات به دلیل تبعیض زبانی هنوز لوحه ندارد، آن هم به خاطر کلمه «پوهنتون و دانشگاه». این برای ما شرم است و نشان‌دهنده وضعیت اجتماعی ماست.»
رییس کمیسیون حقوق بشر تأکید کرد که از زبان باید به عنوان وسیله ارتباط، افهام و تفهیم استفاده شود، نه به عنوان وسیله تشنج. وی بیان داشت که قضایایی که در دانشگاه‌های کشور به ویژه دانشگاه کابل رخ می‌دهد، بسیار ناگوار است.
به باور خانم سمر دانشگاه‌ها و نهادهای آموزشی جای تغییر و سازنده‌گی هستند. او در ادامه گفت که ما می‌توانیم با تغییر فضای دانشگاه، شهروندان مسوولیت‌پذیر را به جامعه تقدیم کنیم.
نصاب تعلیمی باید بهبود یابد
در همین حال وی از کارکرد‌ها در خصوص تعلیم و تربیت انتقاد کرد و گفت که تمام امکانات ما در افغانستان مصرف جنگ شده و به همین دلیل تعلیم و تربیت در کشور به فراموشی سپرده شده است. وی افزود که باید کارهای اساسی و بنیادی در خصوص تعلیم و تربیت و نهادهای آموزشی انجام شود.
سیما سمر، رییس کمیسیون حقوق بشر افغانستان، ضمن با‌اهمیت‌خواندن نهادهای تعلیمی در کشور گفت که نهادهای تعلیمی اساس و بنیاد یک کشور مرفه را می‌سازند. او افزود که ارزش‌های حقوق بشری باید با تغییر و اصلاح نصاب تعلیمی در افغانستان نهادینه و آموزش داده شود، در غیر آن با دیگر اقدامات نمی‌شود در جامعه تغییر آورد. خانم سمر تأکید کرد که با ترویج ارزش‌های حقوق بشری در نهادهای تعلیمی، کشور ما شاهد افراد مسوولیت‌پذیر خواهد بود. او گفت: «ما اگر از نصاب تعلیمی شروع کنیم و برابری، عدم تبعیض، حق دسترسی به تعلیم و تربیه با‌کفایت، صحت با‌کیفیت و حق دسترسی به عدالت را ترویج کنیم، ما خود‌به‌خود یک نسل یا شهروند مسوول را به جامعه ارائه می‌دهیم.» او تصریح کرد که اگر دانش‌آموزان بتوانند ارزش‌های حقوق بشری را بیاموزند، می‌توانند در خانواده‌ها و اجتماع صلح بیاورند. همچنان خانم سمر خاطر‌نشان ساخت تا زمانی که برابری جنسیتی و برابری زن و مرد تثبیت نشود و به حقوق هم‌دیگر احترام قایل نشویم، صلح به وجود نخواهد آمد. با این حال خانم سمر گفت که نهادهای تعلیمی و آموزشی جای نهادینه کردن ارزش‌های حقوق بشری هستند و ما منحیث یک شهروند مسوولیت داریم که فضا را در جهت مثبت تغییر دهیم. او افزود که اگر آموزگاران خوب و پای‌بند به ارزش‌های حقوق بشری در نهادهای آموزشی و تعلیمی خویش داشته باشیم، می‌توانیم کودکان و دانش‌آموزان را طوری تربیت کنیم که پای‌بند به ارزش‌های حقوق بشری باشد.
از سویی هم رییس کمیسیون حقوق بشر بهبود نصاب تعلیمی را یک امر ضروری دانست و افزود که این نهاد با همکاری وزارت معارف در تلاش است تا کیفیت نصاب تعلیمی را بهبود بخشند.
در همین حال سیما سمر، رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، از اذیت و آزار شاگردان در مکتبها و نهادهای آموزشی ابراز نگرانی کرد. خانم سمر گفت، تاکنون هیچ‌گونه قانونی برای نظارت از آزار و اذیت کودکان در مکتبها و نهادهای آموزشی روی دست گرفته نشده است. او افزود، کودکانی که از آزار و اذیت در نهادهای تعلیمی رنج می‌برند، به دلایل مختلف قادر نیستند که به خانواده‌های‌شان بگویند. به نظر خانم سمر، جو حاکم در شماری از خانواده‌ها باعث شده است، کودکانی که مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند، نتوانند مشکلات خویش را با خانواده، به ویژه پدر و مادر خویش، شریک سازند. او علاوه کرد که کودکان مجبور اند بهانه‌گیری کنند و از رفتن به مکتبها و کورس‌ها سر باز زنند.
این در حالی است که اخیراً بی‌بی‌سی فارسی با نشر یک گزارش تحقیقی گفته است که در افغانستان قانونی برای برخورد با سوء‌استفاده‌کنندگان جنسی از کودکان در مکتبها و دیگر نهادهای آموزشی وجود ندارد و این موضوع حتا در قانون معارف افغانستان نیز به عنوان یک معضل شناخته نمی‌شود.
