تظاهرات در بامیان در اعتراض به افزایش نا امنی ها در راه های مواصلاتی این ولایت

در این تظاهرات که از مسجد جامع شهید مزاری تا چوک سر بازار بامیان ادامه داشت، معترضان با سردادن شعارهای “حکومت، حکومت، امنیت امنیت” و ” امنیت حق ماست ، آنرا از ما نگیرید” از مقام های دولتی و باشندگان ولایات پروان و میدان نیز خواستند که در تامین امنیت این مسیرها بصورت جدی اقدام کنند.

حسینداد احمدی از فعالان مدنی بامیان در پایان این تظاهرات به خبرگزاری رها گفت که از چندی بدینسو، طالبان و سارقان مسلح در چندین مورد اقدام به گروگانگیری از مسافران شاهراه کابل- بامیان کرده اند و در بدل آزادی آنها از 10 تا 300 هزار دالر امریکایی مطالبه کرده اند.

احمدی افزود:” هیچ یک از شهروندان بامیان توان پرداخت این مقدار پول را ندارند و به همین دلیل زمانی که پول به گروگانگیران داده نشود، آنان گروگان ها را به شدت لت و کوب کرده و یا هم به قتل می رسانند”.

این فعال مدنی تاکید کرد که داشتن امنیت حق شهروندی تمام شهروندان افغانستان و دولت مکلف است تا امنیت آنان از هر لحاظ را تامین کند: “شهروندان بامیان یک صدا فریاد زدند تا این حق خود را مطالبه کنند و خواستار آزادی گروگان ها شوند”.

اداره محلی باید گروگان ها را آزاد کند!

شاهراه کابل- بامیان از طریق ولایات پروان و میدان وردک در چند سال گذشته به شدت نا آرام شده است. تا کنون ده ها مسافر در این مسیر کشته و زخمی شده اند. این نا امنی ها اما اخیرا افزایش چشمگیری داشته است.

از چند ماه بدینسو، طالبان و سارقان مسلح، ده ها مسافر را در این مسیر ها به گروگان گرفته اند. در تازه ترین مورد، پنجشنبه هفته گذشته دوتن از شهروندان بامیان در دره غوربند از مربوطات ولایت پروان از سوی سارقان مسلح ربوده شده اند.

با این حال محمد سجاد محسنی یکی از علمای دینی و اشتراک کنندگان تظاهرات امروز گفت که والی، فرمانده پولیس و رئیس امنیت ملی بامیان باید امنیت شهروندان این ولایت را تامین کنند.

محسنی می گوید که این مسئولان بلند رتبه دولتی بامیان باید پولی را که گروگانگیران مطالبه کرده اند، بپردازند و گروگان ها را آزاد کنند:” ما از اشرف غنی امنیت نمی خواهیم، مسئولان اداره محلی باید از هر طریق ممکن، گروگان ها را آزاد کرده و امنیت راه های مواصلاتی بامیان را تامین کنند”.

او هشدار داد که اگر اداره محلی، توان تامین امنیت شهروندان بامیان را ندارد، مردم را آزاد بگذارند تا در اقدامی مشابه، افرادی که از غوربند و میدان شهر به بامیان می آیند را در بدل آزادی مسافران خود، گروگان بگیرند.

معترضان در بامیان قعطنامه ای نیز صادر کردند. در قعطنامه از حکومت وحدت ملی بویژه شورای امنیت کشور خواسته شده که تهدیدات امنیتی راه های مواصلاتی منتهی به بامیان را جدی گرفته و برای تامین امنیت این مسیرها، تدابیر فوری و جدی اتخاذ کنند.

در جای دیگری از قعطنامه آمده است:” حکومت محلی بامیان باید به عنوان نماینده حکومت مرکزی و مسئول تامین امنیت شهروندان بامیان، صدای مردم محروم این ولایت را به گوش رهبران حکومت بخصوص رئیس جمهور و شورای امنیت برساند و در هماهنگی با مسئولان امنیتی، برای تامین امنیت مسافران شاهراه کابل- بامیان، بصورت جدی وارد عمل شوند”.

در قعطنامه گفته شده که برخورداری از امنیت یکی از حقوق بشری بوده و ضمن آنکه در اعلامیه جهانی حقوق بشر تسجیل شده، قانونی اساسی افغانستان نیز از آن حمایت کرده است، از همین رو همه نهادهای مدافع حقوق بشر بویژه کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان باید در زمینه تامین امنیت مسافران راه های مواصلاتی بامیان از طریق ولایات میدان و پروان، دادخواهی کنند.

قعطنامه تاکید کرده است که نمایندگان مردم بامیان در مجلس نیز باید با نمایندگان ولایت های میدان و پروان و مردم این ولایات ارتباط بگیرند و در سایه حسن همجواری و زندگی مسالمت آمیز، برای تامین امنیت شاهراه های منتهی به بامیان اقدام کنند.

نا امنی در راه های مواصلاتی منتهی به بامیان از مسائلی است که همواره اعتراضات گسترده فعالان مدنی و باشندگان این ولایت را در پی داشته است.

آنان بارها با راه اندازی تظاهرات های مسالمت آمیز از دولت خواسته اند تا امنیت این مسیر ها را تامین کند اما تا کنون اقدام مشخصی از سوی دولت در این زمینه صورت نگرفته است.