بدون شک اگر به حافظه کوتاه مدت تاریخی خود مراجعه کنید، صحنه هایی از بن بست انتخاباتی گذشته در سال 2014 میلادی را به یاد می آورید که در آن غنی و عبدالله که بعدها در اصطلاحات سیاسی افغانستان به عین و غین معروف شدند چگونه در یک جنگ قدرت آبروی چندین و چند ساله افغانستان و مردم شریف آن را بردند.
در بن بست انتخاباتی سال 2014 نیز داستانی مشابه با آنچه امروز مردم افغانستان و جهان در حال مشاهده هستند اتفاق افتاد با این تفاوت که در سال 2014 تشت رسوایی عین و غین از بام به زمین نیفتاد و خط و نشان کشیدن های هر سرانجام با دخالت امریکا و پادرمیانی جان کری، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده امریکا، به نوعی به یک حکومت به نام حکومت وحدت ملی ختم شد، حکومتی که در طول عمر خود از آغاز تاکنون که روزهای پایانی خود را سپری می کند هیچ نشانی از وحدت از خود نشان نداد و به اختلاف و دعوا سر تقسیم چوکی های حکومتی به پایان رسید.
اینجانب که خود در یکی از اجتماعات اعتراضی تیم اصلاحات و همگرایی به رهبری داکتر عبدالله عبدالله در سال 2014 در خیمه لویه جرگه حضور داشتم به چشم سر دیدم که چگونه جمعی از طرفداران خشمگین داکتر صاحب که آدم های میان سال و چاق بودند با چه سرعتی از سکوی خیمه لویه جرگه بالا رفتند و عکس کرزی را به زیر پای خود انداختند و حرف های رکیک علیه غنی به زبان جاری ساختند.
در گوشه ای دیگر این مراسم جمعی دیگر از طرفداران قلدر و زورمند داکتر صاحب بودند که فریاد می زدند:«داکتر صاحب اجازه دهید ما امروز شما را وارد ارگ سازیم و کار را یک سره کنیم، ما وقت نداریم هر روز به نشانه اعتراض جمع شویم.»
در همین سال در طرف دیگر پایتخت ملتهب افغانستان، تیم تحول بود که آرام نشسته بودند و عجله ای برای رسیدن به ارگ نداشتند چون کمیسیون مستقل انتخابات که بعدها مشخص شد اصلا مستقل نبود، اشرف غنی را به عنوان برنده انتخابات اعلام کرده بود.
همان داستان مضحک و شرم آور امروز دوشنبه 19 حوت 1398 در کابل در حال اتفاق افتادن است: تیم ثبات و همگرایی به رهبری عبدالله در کاخ سپیدار جمع شده اند و منتظر برگزاری مراسم سوگند عبدالله عبدالله به عنوان رئیس جمهور هستند و تیم دولت ساز به رهبری غنی در ارگ گرد هم آمده اند و لحظه سوگند غنی به عنوان رئیس جمهور را انتظار می کشند.
هر دو تیم آمادگی های لازم برای برگزاری مراسم سوگند رهبران خود به عنوان رئیس جمهور آینده افغانستان را گرفته اند؛ مهمان به هر دو مراسم آمده اند، چوکی ها به طور منظم چیده شده، محل ویژه اجرای مراسم سوگند با دسته های گل تزئین شده است.
نکته بارز قضیه اما نوع مهمانانی ست که به هر دو مراسم تشریف آورده اند: در مراسم عبدالله بیشتر سیاسیون معترض به شیوه حکومتداری غنی و طرفداران آنها جمع شده اند اما در مراسم غنی بیشتر چهره های حکومتی و طرفداران آنان دیده می شود. در این میان اما دیپلمات های خارجی و سفرای کشورهای خارجی هستند که از هر دو تیم کارت دعوت دریافت کرده اند اما مردد هستند که به کدام سوی بروند.
در این بحبوحه اما زلمی خلیل زاد است که همچنان مشغول مذاکره با غنی وعبدالله می باشد تا مانع برگزاری دو مراسم سوگند گردد: خلیل زاد با ماموریت جداگانه ای که از سوی امریکا دارد سعی می کند با حل این تنش جدی انتخاباتی یا حداقل با به تاخیر انداختن آن پروسه صلح با طالبان را به پیش ببرد.
خلیل زاد تلاش می کند با حل یا به تعویق انداختن مراسم تحلیف غنی و عبدالله برگزاری گفت و گوی بین الافغانی را تسریع کند تا در آن شاید گلیم این حکومت و نتیجه جنجالی انتخابات را جمع کرده با مشارکت طالبان یک حکومت ائتلافی تازه را بنیان نهند.
آنچه در این بی نظمی مضحک نادیده گرفته شده و کابل به کام قدرت طلبی عین و غین کشانده شده نظرات مردم و نگرانی های آنان در مورد آینده افغانستان می باشد: شهروندان به طور جدی نگران تکرار حوادث گذشته می باشند. رسیدن به قدرت و حفظ آن به هر قیمتی که شده امروز به طور آشکار از سوی عبدالله و غنی در حال اجرا شدن است، امری که یک بار دیگر همچون سال 2014 بیش از پیش آبروی دموکراسی را در افغانستان برده است.
ریشه این اختلاف مضحک که امروز در قالب دو مراسم تحلیف در کابل خود را نشان می دهد اما به 300 هزار رأی جنجالی بر می گردد، آرائی که به گفته تیم ثبات و همگرایی خارج از وقت به صندوق ها انداخته شده یا غیربایومتریک بوده اند اما توسط کمیسیون انتخابات به نفع غنی به حساب آمده است.
مسئولین کمیسیون انتخابات اما اعلام کرده اند که این آراء جنجالی طی یک پروسه شفاف مورد رسیدگی قرار گرفته و آنها آمادگی پاسخ به تمام نگرانی ها در این مورد را دارند.
به هر صورت اینک که به ظهر دوشنبه 19 حوت 1398 نزدیک می شویم، مهمانان عادی دو مراسم تحلیف در کاخ سپیدار و ارگ به سوی صرف نان چاشت می روند اما اعضای ارشد دو تیم ثبات و همگرایی و تیم دولت ساز پشت درهای بسته مشغول مشورت و رایزنی با یکدیگر می باشند و قرار است تصمیم نهایی خود را در مراسم تحلیف اعلام کنند.
رهبران تیم ثبات و همگرایی و تیم دولت ساز همانند گرگان گرسنه چشم در چشم هم دارند و یکدیگر را به برگزاری مراسم تحلیف تهدید می کنند.
از سویی هم به گفته منابع آگاه مذاکره تیم ثبات و همگرایی با تیم دولت ساز با حضور زلمی خلیل زاد و برخی دیپلمات های خارجی روی حل اختلاف ایجاد شده بی نتیجه مانده است.
گفته می شود ارگ چهل درصد کابینه و ریاست شورای عالی صلح را به تیم ثبات و همگرایی پیشنهاد داده اما عبدالله به کمتر از نخست وزیری راضی نشده است. به هر صورت این مذاکره برای حل مشکل ایجاد شده بی نتیجه به پایان رسیده است.
اینک مهمانان در مراسم تحلیف و مقامات ارشد دو تیم در پشت درهای بسته منتظر هستند.
باید نشست و دید بدبختی های افغانستان و مردم مظلومش با این سیاستمداران جاه طلب تا کجا به پیش می رود.
اینجاست که باید گفت مردم به خیر شما رهبران نیازی ندارند لطفا شر نرسانید!
