امید و هویت مستضعفان جهان
قراراست در یک صبح جمعه خورشیدعدالت طلوع کند کاشکی من زنده باشم و آن طلوع صبح سعادت را بیبینم.
بقیتة لله خیرالکم ان کنتم تعلمون
امید و هویت مستضعفان عالم مخصوصا شیعیان مظلوم و بی پناه افغانستان کجایی! در این صبح آدینه!
سلام آقا جان! به ما گفته بودند که شما روز جمعه می ایی، پرچم نصرت را بر می داری زمین را پرازعدل و داد می کنی!
سال های زیادی از عمرم گذشت نیامدی! می ترسم بمیرم تورا نبینم، هر روز جمعه منتظر ماندم که بیایی اما هنوز نیامده ای!
نکند از من ناراحتی! آخه من چکار کنم که تو از من راضی بشی، چه کار کنم، از من کاری ساخته نیست! آقا جان من درمشهد الرضا مهاجرم بیگانه ام به عبارت معروف «افغانی ام» اگر افغانستان برگردم، خوب می شود.
الان سلفی ها حاکم شده و به ما می گویند هزاره و شیعه رافضی به خاطر ثواب هم شده باید کشته شود. در راه ها کشتند ما را، درمسجد، در دانشگاه، دربیمارستان، در کوچه، در سرک کشتند و می کشند.
الان باید عشرحواله بپردازیم و مانند عبدالرحمان خان پول عشر حواله می شود بر ما، کوچی ها زمین های ما را تصاحب می کنند، ولایت مرکزی هیچی ندارد، در بهار، کمی علف سبزمی شود آن را هم کوچی می خورد. کاشکی تنها علف بود بلکه مرتع ها را هم می چرانند. جو و گندم، ترکاری مردم را می خورد. الان کوچاندن مردم شیعه و هزاره شروع شده. در دایکندی مردم را از خانه و کاشانه شان کوچ می دهند. بعضی ها می گویند یک هفته یا بیست روزمهلت داده که کوچ کنند و بعد از کوچ بروند در محکمه خودشان شکایت کنند.
آقا جان! مهدی جان! بس است یا باز هم بگویم! توخود، بهتر از ما از گرفتاری های بی حد، و بی شمار ما آگاهی! می دانم دل شماهم خون است!
بیا تا کی رنج و توهین، تحقیر تبعیض و ظلم! یابن الحسن کارد به اسخوان رسیده، تحمل درد شلاق ظلم برما سخته، اسخوان های ما را ارّابه تبعیض خرد کرده، اختلاف قومی و نژادی رگ های شیعیانت را پاره کرده!
به کدام طرف فرار کنیم پناه گاهی نمانده، ای پناه بی پناهان!
فهیمی بزرگمهر
