نیمی از جمعیت بامیان زیر خط فقر زندگی می کنند  

مسئولان این موسسه در بامیان می گویند که این کمک ها شامل لباس های گرم زمستانی، ترپال و یک دست وسایل آشپزخانه می شود که به 1700 خانواده در مرکز و شمار دیگری از واحد های اداری این ولایت توزیع می شود.

نیک محمدعطایی مسئول بخش بقای کودکان در دفتر یونسیف در آغاز توزیع این کمک ها گفت:” خانواده هایی که از این کمک ها مستفید می شوند از سوی شوراهای قریه ها، متنفذان قومی و اداره مبارزه با حوادث طبیعی شناسایی شده اند که هر کدام به ارزش 300 افغانی کمک دریافت می کنند”.

افزایش بی سابقه فقر

بامیان از ولایت های کمتر توسعه یافته کشور است که بر اساس آمارهای تخمینی ادارات صحت عامه، احیا و انکشاف دهات و معارف، بیشتر از نیم میلیون جمعیت دارد. بیکاری در این ولایت بیداد می کند و فقر اقتصادی با گذشت هر روز افزایش می یابد. این امر سبب شده تا صدها خانواده بی بضاعت در مغاره های تاریخی در اطراف مجسمه های بودا در این ولات نیز مسکن گزینند.

با این حال مقام ها در اداره محلی بامیان می گویند که در حال حاضر نزدیک به پنجاه درصد باشندگان این ولایت زیر خط فقر زندگی می کنند و نیاز به کمک های فوری غذایی دارند.

محمد آصف مبلغ معاون والی بامیان هنگام توزیع کمک های زمستانی به خانواده های فقیر گفت که بسیاری از باشندگان این ولایت از فقر اقتصادی رنج می برند: شماری از خانواده ها که فقر شدید اقتصادی دامن گیر آنان است در حال تلف شدن هستند.

آقای مبلغ می گوید:”حکومت محلی بامیان برای کار در بخش های مختلف، سالانه به 200 میلیون دالر بودجه نیاز دارد اما دولت مرکزی نیمی از آن را نیز برای این ولایت در نظر نمی گیرد”.

کمتر از یک دالر درآمد در هفته

تنها منبع درآمد باشندگان بامیان زراعت و مالداری است که آنهم به دلیل هوای سرد و زمین های نا مناسب برای زرع، سود زیادی را نصیب آنان نمی کند. هرچند در چند سال گذشته برخی از محصولات زراعتی این ولایت مانند کچالو/سیب زمینی، عسل و چندین نوع میوه در سالهای اخیر توانسته اند به بازارهای داخلی و خارجی راه یابند، اما فقر اقتصادی در این ولایت کاهش نیافته است.

معاون والی بامیان کاهش بودجه اختصاص یافته به بامیان، بیکاری و خشکسالی را از مهمترین عواملی می داند که سبب افزایش فقر در این ولایت شده اند.

به گفته او؛ در سال گذشته فقط 34 میلیون دالر از سوی دولت به بامیان اختصاص یافته بود که این مبلغ به هیچ وجه برای پاسخگویی به نیازهای باشندگان این ولایت کافی نیست.

بر اساس معیارهای بین المللی، کسانی که در آمد روزانه شان کمتر از یک دالر باشد، جز افراد فقیری به حساب می آیند که زیر خط فقر زندگی می کنند. با این حال مقام های محلی در بامیان می گویند که بسیاری از خانواده ها در این ولایت در طول یک هفته نمی توانند یک دالر درآمد کسب کنند چه رسد به یک روز.