نسخه های رمزی؛ تجارت برخی داکتر صاحبان از مردم فقیر افغانستان

براساس گفته های بسیاری از بیماران، برخی داکتر صاحبان ظاهرا با برخی دواخانه ها پروتوکل خاصی دارند، و با نوشتن نسخه های رمزی و شفر دار بیماران را مجبور می سازند تا برای تهیه دوا به آن دواخانه مورد نظرشان رجوع کنند.

بیمار بیچاره هم که از همه چیز بی خبر است و از طرفی مجبور به تهیه دوای خود است به ناخوداگاه به سوی دواخانه ای می رود که این داکتران برای او تعیین کرده اند.

یک تن از بیماران مصاب به بیماری های مرتبط به مغز و اعصاب در ولایت هرات به خبرگزاری رها می گوید که برای رفع مشکل خود نزد یک داکتر مغز و اعصاب در شهر هرات مراجعه می کند و داکتر نیز پس از معاینه، نسخه ای برای او می نویسد و تاکید می کند که فقط از دواخانه ی مشخصی این دواها را تهیه کند.

این بیمار با بیان اینکه به بسیاری از دوخانه های شهر هرات برای تهیه دوای روی نسخه مراجعه کرده، می گوید: «نسخه ای که در دست دارم را هیچ دواخانه ای بجز دواخانه مورد نظر داکتر خوانده نمی تواند.»

وی علاوه می کند با این کار داکتران، بیماران خود را به سوی دواخانه های مورد نظرشان می کشانند تا دوای مورد نظر را به دو الی سه برابر قیمت معمولی آن به بیمار بفروش برسانند. از این فروش داکتر نیز سهم خود را می برد.

این بیمار می گوید که بسیاری از داکتر صاحبان درآمدشان از طریق همین دواخانه های وصل شده به خودشان است که بیمار را برای تهیه دوا به مرز نابودی کشانده اند.

او اضافه می کند قیمت تهیه دوای این گونه نسخه ها بسیار زیاد تر از حد معمول تهیه دوا است که بسیاری از مریضان واقعا توان خرید ندارند.

وی تاکید می کند دولتی هم وجود ندارد که روی عملکرد این داکتران نظارتی داشته باشند تا در این شرایط بد اقتصادی از مردم بیچاره سوء استفاده نگردد.

محمد اکبری، یک تن از شهروندان دیگر ولایت هرات نیز به خبرنگار رها در هرات می گوید اکثر داکتران در این ولایت «نسخه های قیدی» دارند که تنها دواخانه هایی که با آن داکتران هماهنگ هستند، آن را می توانند بخوانند.

او افزود که بیشتر مریضان متوجه این قضیه نمی شوند و مکلف هستند تا از دواخانه ای که داکتران برای شان سفارش کرده، دوای شان را خریداری کنند.

آقای اکبری علاوه کرد بیشتر داکتران در هرات زمانی که نسخه ای را برای مریضان شان می نویسند، به آن مریضان تاکید می کنند که دواها را از دواخانه ای خریداری کنند که به آنها گفته شده، «تا دوا همانی باشد که روی نسخه نوشته شده است.»

او می گوید: «از طرفی برای اینکه داکتران مطمئن شوند که مریض های شان دواها را از دواخانه مورد نظرشان خریداری کرده اند، به آنها می گویند که پس از خرید دواها آنها را آورده و به داکتر نشان بدهند.»

وی اضافه می کند که قیمت این گونه نسخه ها معمولا دو الی سه برابر قیمت معمولی برای تهیه همان دوا از دیگر دواخانه های سطح شهر است.

آقای اکبری می گوید «برای مثال اگر شما همین نسخه را بتوانید از دواخانه های دیگر سطح شهر تهیه کنید، می توانید به 500 افغانی بخرید، اما از دواخانه مورد نظر این نسخه یک هزار افغانی قیمت خواهد داشت.»

یک شهروند دیگر می گوید پس از آنکه نسخه یکی از داکتران را به همین گونه که گفته شد از دواخانه مورد نظر داکتر به قیمت بالا تهیه کرده، آن دواها را به یک دواخانه ی دیگر در سطح شهر برده و قیمت آن دواها را جویا شده است؛ که قیمت آن در واقع به نصف قیمتی بود که از دواخانه مورد نظر داکتر تهیه کرده است.

با تماس های مکرر نتوانستیم دیدگاه های داکتر «وکیل احمد پدرام» داکتر مغز و اعصاب در هرات و یکی از داکتران دیگر را که متهم به نوشتن چنین نسخه های هستند، با خود داشته باشیم.

مسئولین در بخش صحت ولایت هرات نیز حاضر به صحبت در این خصوص نشدند.