مداخلات قدرت های منطقه عامل افزایش جنگ و ناامنی افغانستان!
در معادلات منطقه ای افغانستان به “بازی بزرگ” معروف است: تمام قدرت های بزرگ دنیا که ماهیت استعماری و استثماری دارند از بریتانیا گرفته تا شوروی سابق همه به نوعی طعم شکست در میدان جنگ افغان را چشیده اند.
در برهه کنونی نیز به گواهی شواهد ایالات متحده نیز در جنگ افغانستان در یک باتلاق نافرجام گیر کرده و برای خروج آبرومندانه و بستن پرونده جنگ دنبال وضعیتی می گردد که نشان دهد در قاموس یک برنده کار ناتمام خود را به اتمام خواهد رساند.
در این راستا اما به تازگی حکومت و نهادهای مسئول دستگاه سیاسی کنونی افغانستان همواره عامل اصلی جنگ و ناامنی در کشور را به مداخلات قدرت های منطقه ای به خصوص پاکستان و حمایت آنها از گروه های تروریستی نسبت داده است.
رئیس جمهور غنی پس از حملات اخیر گروه طالبان، در سفرش به پکتیا، پاکستان و تلویحا روسیه را به دلیل حمایت های مالی و نظامی از طالبان به تشدید ناامنی در کشور متهم کرده است.
آگاهان امور اما با تاکید بر ضعف و ناتوانی مسوولان حکومت از آنها می خواهند که به جای انتقاد از دیگران باید اداره کشور را بهبود بخشند چراکه ادامه جنگ و ناامنی در کشور نگرانی ها از افزایش رقابت و جنگ های نیابتی قدرت های منطقه ای و جهانی در کشور را بیشتر کرده است.
این در حالی است که بحران جنگ و ناامنی در کشور تقریبا با گذشت هر روز پیچیده و گسترده تر می شود.
روسیه هرچند اتهام حمایت از طالبان را تاکنون رد کرده اما این مساله مدت هاست که به نگرانی ها مبنی بر تشدید رقابت و جنگ های نیابتی قدرت های منطقه ای در کشور دامن زده است. همزمان، حکومت نیز به دلیل عدم دیپلوماسی فعال و موثر نتوانسته زمینه ی نگرانی و مداخلات این کشورها را برطرف کند.
آگاهان با تاکید بر آوردن اصلاحات اساسی در نحوه اداره کشور، مسوولان حکومت را متهم می کنند که به جای پاسخگویی به شهروندان، بیشتر به سفارت خانه و کشورهای بیرونی تعلق و پاسخگویی دارند.
