طالبان به دنبال مشروعیت و مردم به دنبال نان و حفظ جان!
با گذشت نزدیک به شش ماه از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان اوضاع کشور روز به روز به سوی آینده ای تاریک تر در حرکت است؛ از یک سو مقامات امارت اسلامی در تلاش برای کسب مشروعیت مدام در حال سفر به این کشور و آن کشور می باشد و از سوی دیگر بحران انسانی و اقتصادی کارد را به استخوان مردم رسانده است.
هیات امارت اسلامی روز گذشته به ریاست امیرخان متقی، وزیر امور خارجه طالبان، به دوحه قطر رسید.
وزارت خارجه امارت اسلامی در تویتی نوشت هیات طالبان در دوحه با نمایندگان اتحادیه اروپا در دوحه، ماموریت های دیپلماتیک و مقامات کشورهای خلیج دیدار و تلاش خواهند کرد کشورها را برای ارسال کمک های انسانی به افغانستان مجاب کند.
برخی منابع بین المللی به شمول سخنگوی بریتانیا رسیدن هیات طالبان به دوحه را تایید کردند.
سفر طالبان به دوحه در حالی صورت می گیرد که اقتصاد وابسته به کمک های خارجی افغانستان در ورطه یک بحران عمیق بی سابقه قرار گرفته است.
تلاش تازه طالبان برای جلب کمک های خارجی پس از مذاکره طالبان با مقامات کشورهای اروپایی در اواخر ماه گذشته میلادی در اسلو پایتخت ناروی صورت می گیرد. نشست اسلو اولین مذاکره رسمی امارت اسلامی در سطح بین الملل پس از به قدرت رسیدن دوباره این گروه در افغانستان در اواسط آگوست سال گذشته میلادی به شمار می رفت.
علی رغم تمام این تلاش ها اما تاکنون هیچ کشوری طالبان را به رسمیت نشناخته است و براساس گزارش سازمان ملل بیش از سی و هشت میلیون نفر در افغانستان در معرض گرسنگی محض قرار گرفته اند.
امیرخان متقی پس از نشست اسلو در مصاحبه ای گفت طالبان به تدریج به رسمیت بین المللی نزدیک می شود.
این در حالی ست که در سفر هیات طالبان به دوحه نیز این گروه یک بار دیگر تحت فشارهای بین المللی برای احترام به حقوق بشر از جمله حقوق زنان قرار می گیرد.
سخنگوی بریتانیا در دوحه قطر گفت مقامات بریتانیا مذاکره مبتنی بر عمل را با مقامات طالبان در دوحه انجام می دهد تا این گروه را به انجام تعهدات لازم برای کمک به مردم افغانستان مجاب کند.
با در نظرداشت اوضاع کنونی که بحران اقتصادی و انسانی میلیون ها شهروند افغانستان را در معرض مرگ ناشی از گرسنگی و فقر قرار داده می توان گفت طالبان در سفرهای متعدد به کشورهای مختلف بیش از اینکه به دنبال کمک های انسانی برای نجات مردم از بحران باشند به فکر تحکیم پایه های حکومت خود می باشند.
مذاکره طالبان با جامعه جهانی و امریکا در نفس خود می تواند امیدوار کننده باشد به شرطی که فشار لازم بر این گروه برای تشکیل یک دولت همه شمول وارد شود.
کابینه کنونی طالبان که یک کابینه موقت نامیده می شود به شدت یک طرفه و تک قومی ست و عمل واقعی طالبان در تشکیل دولت همه شمول می تواند اعتماد عمومی به این گروه را جلب کرده مردم را به آینده امیدوار سازد.
طالبان برای بقا در قدرت و اعمال نفوذ سراسری نیازمند مشارکت تمام اقوام در قدرت است. افغانستان یک کشور چند قومی ست و تجربه نشان داده تلاش یک قوم برای انحصار تمام قدرت همواره با شکست مواجه شده است.
از سویی هم گنجاندن چند چهره آرام از دیگر اقوام در بدنه دولت طالبان نمی تواند تمام کار باشد؛ مشارکت معنا دار دیگر اقوام در قدرت نیازمند تضمین سفت و محکم می باشد و یکی از این راه ها تن دادن طالبان به انتخابات و تدوین قانون اساسی جدید همه شمول می باشد.
اینکه امارت اسلامی تاچه حد حاضر می شود القابی چون امیرالمومنین برای رهبر خود ملاهبت الله آخوندزاده را کنار بگذارد و به ساختاری مبتنی بر خواست عمومی تمام مردم افغانستان برای آینده کشور تن در دهد را گذشت زمان مشخص می کند.
