علیرغم احساس نگرانی نسبت به حال و آینده، هیچ وقت نباید نومید شد و اسیر سستی و رخوت گردید. به جای مرور مکرر گذشته و حسرت خوردن، تهداب محکم و درست برای بنای آینده نهاد. با تلاش و تدبیر می‌توان روزنه‌ی برای رهایی گشود. هر مشکلی راه حل دارد همانگونه که رسیدن به قله هر کوهی، ناممکن نیست.
یک بعد توصیه ادیان به خودشناسی، شناخت جایگاه اختصاصی هر فرد در عالم هستی است؛ بعد مهم‌تر آن سعادت شناسی است؛ سعادت هر شخص و راه رسیدن به آن نیز مانند علائم بایومتریک فرد، متفاوت و متکثر است که از شرایط زیسته‌اش ناشی می‌شود.
رمز موفقیت در پیدا نمودن راه رستگاری متناسب با شرایط خاص خود ما است. اصرار بر خود را به جای دیگران متفاوت گذاشتن و رفتن راه او برای نیل به رستگاری آب در هاون کوبیدن است. همچنین تحمل انواع سختی‌ها و حتی گاه افتادن در دام رزیلت‌های اخلاقی به خاطر محرومیت از چیزی که از اول در سهم وی مقدر نشده است. از این رو کمک خواستن به معنای نشان دادن راه مختص کمک خواه است با استفاده از تجربه شخصی خود.
با شناخت دقیق از توان و سعادت خود و تلاش فزاینده و توکل می‌توان رنج‌ها را کاهید و لذت و آرامش را در زندگی خود افزود.
داکتر امان فصیحی
