جبهه مقاومت در بهسود باید همچنان از رویارویی با نیروهای دولتی پرهیز کند
چند روز پیش تلویزیون طلوع تصویری را پخش کرد که به ادعای مقامات عالی رتبه امنیتی و دفاعی حکومت نشان می داد نیروهای مقاومت در بهسود تحت فرماندهی علی پور یک چرخ بال اردوی ملی را با موشک لیزری هدف قرار داده و سرنگون ساخته است.
در این رویداد چندین نیروی نظامی از جمله دو پیلوت این چرخ بال جان باختند.
پس از این حادثه نوک پیکان انتقام به سوی علی پور و جبهه مقاومت نشانه رفت و رئیس جمهور غنی و مشاور امنیت ملی و دیگر مقامات عالی رتبه دفاعی از انتقام سخت از جبهه مقاومت و به ویژه شخص علی پور سخن گفتند.
این موضع حکومت اما با واکنش های مختلفی در محافل داخلی و حلقات سیاسی و کارشناسان روبرو شد.
حکومت نیروهای ویژه را برای انتقام از علی پور و جبهه مقاومت به بهسود اعزام کرد و مقر نیروهای مقاومت بدون جنجال و درگیری تصرف شد.
مسیح ارزگانی، کارشناس مسائل سیاسی، در صفحه فیس بوک خود در این مورد می نویسد:«قرارگاه قوماندان علی‌پور بدون مقاومت جدّی و درگیری پرتلفات به تصرّف قوای دولتی درآمد. به نظر می‌رسد جبهۀ مقاومت، عامدانه تصمیم به ترکِ مواضع خود و پرهیز از جنگِ دامنه‌دار گرفت. این تصمیم به دلایل ذیل، هوشمندانه و مصلحت‌اندیشانه بود:
1. جبهۀ مقاومت از آغاز با هدفِ براندازی یا تضعیف نظام و مقابله با اردوی ملی شکل نگرفته بود؛ بلکه به قصد دفاع از مردم در برابر یورش‌های مداوم طالبان و کوچی‌های مسلح پدید آمده بود. سران مقاومت با این عقب‌نشینی و پرهیز از خونریزی عملاً به دولت نشان و پیام دادند که ما ضد نظام و حکومت نیستیم؛
2. تاکتیک جنگی جبهۀ مقاومت از آغاز تا کنون، پیکارِ چریکی و دفاعِ متحرّک و نامنظم بوده است. برای نیروی چریکی و جنگجویان پویا و سیّار، مکان و قرارگاه، فاقد ارزش نظامی است. آنچه در جنگ پارتیزانی اهمیّت دارد، حفظ نیروها و به دست آوردن فرصت و ضربه زدن غیرمستقیم به دشمن اصلی است؛
3. تداوم مقاومت و اصرار بر دفاع از مکان و جغرافیای خاص، قطعاً موجب تلفات و خسارات بر طرفین درگیر و افراد ملکی و غیرنظامی می‌گردید که با اهداف جبهۀ مقاومت (دفاع از جان و مال و امنیت مردم) ناسازگار بود.
به نظر من آنچه در بهسود اتفاق افتاد، شکست جبهۀ مقاومت نیست؛ بلکه پیروزی سیاسی و رسانه‌ای مقاومت مردمی است. جنبش مقاومت مردمی باید کماکان از رویارویی با قوای دولت پرهیز کند.
