اسد قیصر، رئیس پارلمان پاکستان، قرار بود پنج شنبه هفته گذشته به کابل سفر کند و با مقامات افغان پیرامون برخی مسائل حساس گفت و گو نماید.
هواپیمای حامل اسد قیصر اما در فرودگاه بین المللی کابل اجازه فرود پیدا نکرد و مجبور شد دوباره به پاکستان بازگردد.
این رویداد با واکنش های زیادی از سوی شهروندان افغانستانی در صفحات مجازی روبرو شده است.
داکتر عبداللطیف نظری، استاد دانشگاه و کارشناس ارشد مسائل سیاسی، در این مورد در فیس بوک خود نوشته است:«هواپیمای اسد قیصر، رئیس پارلمان پاکستان ظاهرا به دلیل مشکل امنیتی اجازه فرود در میدان هوایی بین المللی حامدکرزی را نیافت و دو باره به پاکستان برگشت.این مشکل، نشانگر ضعف امنیتی در حساس ترین میدان هوایی کشور و نشانه ی زوال اقتدار و کسری مشروعیت نهادهای امنیتی ماست.»
آیا بهتر نیست قبل از امدن یک مقام بلندپایه کشور همسایه، تدابیر امنیتی جدی مورد توجه قرار گیرد؟ تکرار این گونه رویداد ها می تواند پرستیژ بخش های امنیتی و سیاست خارجی کشور را در انتهای جدول تنزیل دهد.
داکتر نظری تاکید می کند:«در سفر به پاکستان اسد قیصر را شخص با اطلاع از وضعیت افغانستان و دارای نگرش تجارت و ترانزیت یافتم که خواستار گسترش مناسبات دو کشور در عرصه تجارت و توسعه مبادلات اقتصادی بود.»
البته باید گفت از نظر تاریخی روابط کابل و اسلام آباد همواره سخت، پیچیده، پر معما، نزدیک و در عین حال پر تنش بوده است.دیده شود که این گونه سفرها چه تاثیری بر مناسبات دو کشور در آینده برجا می گذارد.
هارون معترف از دیگر کاربران فیس بوک نیز در این باره نوشته است:«ایجاد روابط پارلمانی مبتنی بر منافع مشترک میان کشورها یک اصل است. متاسفانه حلقات کوچک در تبانی با کشورهای متخاصم، ماشین جنگ نیابتی دیگران را در کابل میچرخانند.»
لغو سفر رئیس پارلمان پاکستان به کابل که قرار بود با رئیس پارلمان افغانستان ملاقات نمایند، یک برخورد تنگنظرانه و به احتمال قوی توسط حلقات وابسته به هندوستان در کابل صورت گرفته است.
اصل تفکیک و استقلال قوا و ایجاد مراودات مشروع میان ارکان دولتی با کشورهای همسایه یک ضرورت مبرم است و نباید این مناسبات زیر تاثیر سیاستهای کشورهای دیگر قرار گیرد. سفر پیشتر آقای رحمانی به پاکستان به عنوان رئیس قوه مقننه و آغاز فصل جدید میان افغانستان و پاکستان بر بنیاد منافع مشترک و صلحآمیز، در حقیقت یک صفحه جدید میان دو کشور همسایه تلقی میگردد که آرزو میرود سیاست دشمنی جایش را به سیاست صلح و منافع دو کشور بدهد؛ اما حلقات پیدا و پنهان با اعمال سیاستهای تقلیلگرایانه و انحصار، در صدد برهم زدن ایجاد این روابط «مشترکالمنافع» هستند.
به اعتقاد آقای معترف پرواضح است که حلقات معلومالحال، جنگ نیابتی کشور های همسایه را در افغانستان پیش میبرند و این حلقات سد جدی برای تحقق صلح و ثبات در منطقه هستند. بنابراین تصمیم اخیر پارلمان جهت استجواب مسوولین نهادهای امنیتی و خواست جزیات در مورد چگونگی سناریوی «مشکل امنیتی» در فرودگاه کابل، در خور تقدیر است.