تأمی در گفته‌های اتمر که می‌گوید «هزاره بودن جرم نیست، افتخار است!»

ظهر (پنجشنبه ۱۶ حوت ۱۳۹۷) حمله‌ای تروریستی به مراسم بیست و چهارمین سالگرد درگذشت «عبدالعلی مزاری» رهبر فقید حزب وحدت در دشت برچی، مردم کابل را در ترس و وحشت فرو برد. تروریست‌های مسلح با شلیک چند فیر هاوان به مناطق اطراف مصلی شهید مزاری که این مراسم در آن، در حال برگزاری بود، موجب مختل شدن مراسم و فرار مردم و مهمانان گردیدند. این حمله کور موجب کشته و زخمی شدن ده‌ها غیرنظامی شد. غیرنظامیانی که در خانه‌های خود بودند و قربانی این حمله ناجوانمردانه شدند.

رئیس‌جمهور «محمد اشرف غنی» ضمن محکومیت شدید این حمله تروریستی گفت: «حمله بر گردهمایی‌ها و تجمعات مردمی، عمل جنایتکارانه و دشمنی با ارزش‌های مدنی و مردم‌سالاری است.» رئیس‌جمهور با ابراز مراتب تسلیت و همدردی خود با خانواده‌های قربانیان این رویداد، افزود: «نهادهای امنیتی و دفاعی کشور به‌خاطر تأمین امنیت مردم، از تمام امکانات استفاده کرده و در این راستا از هیچ‌گونه سعی و تلاش دریغ نخواهند ورزید.»

ساعاتی پس از وقوع این حمله تروریستی کور، گروه تروریستی «داعش» مسئولیت آن را به عهده گرفت. شاخه افغانستان گروه داعش با تضعیف این گروه در عراق و سوریه فعالیت‌های خود را از سال ۱۳۹۳ و از ولسوالی اچین ولایت ننگرهار شروع کرد. گرچه حجم زیادی از قدرت انسانی و تسلیحاتی داعش در حملات نیروهای امنیتی افغان و هچنین حملات هوایی ائتلاف بین‌المللی در افغانستان نابود شده‌است، اما باقیمانده‌های این گروه با سازماندهی مجدد خود و با حمایت سرویس‌های استخباراتی بعضی از کشورهای منطقه، در سایه فضای ناامن کشور مردم افغانستان را هدف قرار می‌دهند.

از ابتدای حملات تروریستی گروه داعش در افغانستان این گروه به شکل ویژه‌ای بر کشتار شیعیان متمرکز شده‌است. حمله تروریستی به یک تظاهرات مردمی در ۲ اسد ۱۳۹۵ که دستکم ۸۰ کشته و بیش از ۲۳۱ زخمی برجای گذاشت، حمله تروریستی به یک مرکز توزیع تذکره در منطقه قلعه ناظر در حوزه ششم پولیس کابل در تاریخ ۲ ثور ۱۳۹۷ که دستکم ۷۰ کشته و ۱۲۰ زخمی برجای گذاشت و همچنین حمله توریستی به مسجد باقرالعلوم در دشت برچی کابل در تاریخ ۱ قوس ۱۳۹۵ که ۳۲ کشته و ۶۴ زخمی برجای گذاشت، تنها چند نمونه از حملات داعش بر علیه شیعیان است تقریباً پس از انجام تمامی این حملات، گروه طالبان نیز به نکوهش آن می‌پرداخت و آن را شدیداً محکوم می‌کرد. شماری از مقامات و سیاستمداران همسو با طالبان نیز این اقدام آن‌ها را نشانه صلح خواهی طالبان و حمایت این گروه از غیرنظامیان تفسیر می‌کردند. در شماری از رسانه‌ها نیز اینگونه تبلیغ می‌شد که طالبان در حملات خود حقوق بشر را در نظر می‌گیرد و از وارد شدن تلفات به غیرنظامیان جلوگیری می‌کند.

روشن است که مسئولیت اصلی اینگونه حملات به عهده طالبان است. گروه طالبان با داشتن شمار قابل توجهی نیروی آموزش دیده داخلی و خارجی در سرتاسر افغانستان، «تنها» عامل ناامنی کشور است. در سایه ناامنی ایجاد شده توسط طالبان، دیگر گروه‌های تروریستی، همچون داعش، که نیروی چندانی نیز ندارند، توانستند به اهداف موردنظر خود حمله کنند. وگرنه اگر طالبی وجود نمی‌داشت که افغانستان را ناامن کند، چه کسی می‌توانست چنین فجایعی در کشور بیافریند؟ تمامی این حملات به نفع طالبان است زیرا هر چه افغانستان ناامن‌تر باشد این گروه می‌تواند امتیاز بیشتری از آمریکا و حکومت در گفتگوهای صلح بگیرد.
از سوی دیگر تئوری تقویت داعش در افغانستان به‌عنوان جایگزین طالبان برای ادامه کشتار و جنگ در افغانستان هر روز پررنگ‌تر می‌شود و برخلاف موضع‌گیری‌های امروز تیم صلح و اعتدال به سرکردگی حنیف اتمر که دولت را به حمایت از داعش متهم کردند، برهمگان واضح است که پیش از این حنیف اتمر یگانه حامی داعش در حکومت افغانستان بود که اکنون در لباس اپوزیسیون ظاهر شده است و چه بسا سازمان‌دهی این حمله نیز توسط وی و برای پاک کردن دامان خود از این اتهام صورت نگرفته باشد؟! سوء قصد در مراسمی که اتمر حضور دارد می‌تواند در آستانه انتخابات ریاست جمهوری انگشت اتهام را از روی وی بردارد و توپ را در میدان دیگران بیاندازد. اتمر استاد بازی‌های پیچیده امنیتی و استخباراتی است.