برنامه جهانی غذا: 93 درصد مردم افغانستان به غذای کافی دسترسی ندارند

حمله طالبان به شهرهای افغانستان و سقوط یک روزه و بدون جنگ کابل ،اقتصاد کشور را نیز سقوط داد. اگر از تمام نتایج این سقوط بگذریم، اما از چالش فقر در افغانستان نمی توان گذشت.

بر اساس بر آورد های سازمان برنامه جهانی غذا (wfp)حدود ۹۳ درصد از مردم افغانستان به غذای کافی دسترسی ندارند.

با روی کار آمدن طالبان تمام بانک ها بسته شدند و معاش بسیاری از افراد پرداخت نشده است و این امر باعث از بین رفتن بسیاری از شغل ها شده و بسیاری از مردم را مجبور به شغل دوم کرده است.
و نیز آمریکا در این میان اعلام کرد: طالبان را به رسمیت نمی‌شناسیم و تمام دارایی های افغانستان را مسدود کرد.
از سوی دیگر پاکستان که تنها تکیه افغانستان برای واردات مواد غذایی به این کشور بود به دلیل انتحاری که در ایالت سند این کشور اتفاق افتاد مرزهای خود را به روی افغانستان بست تا از ورود تروریست ها جلوگیری کند. اما این کار باعث کمبود غلات و اقلام ضروری در افغانستان شده است.
با بسته شدن مرز تورخم، افغانستان با بحران جدی کمبود مواد اولیه غذایی رو به رو شد و قیمت مواد غذایی چند برابر شده، مانند:یک بوشکه روغن که ۷۰۰ بود حال به بیش از ۱۲۰۰به فروش می رسد یا آرد ۱۲۰۰هزاری به ۲۰۰۰هزار رسیده است.
اینها همه باعث افزایش فقر و گرسنگی شدید در افغانستان شده است،مردم دیگر به پول نقد دسترسی ندارند و بسیاری از آنها مجبور به فروش وسایل خانه شان به پایین ترین قیمت شده اند تا بتوانند غذایی را تهیه کنند.

احمد (نام مستعار) که پدر سه کودک است و از مادر بیمارش هم مواظبت می‌کند، درباره وضعیت بد اقتصادی می گوید: «من از چند ماه پیش به این سو، حقوق نگرفته‌ام. پیش از آمدن طالبان، مشکل اقتصادی داشتم اما با آمدن طالبان، این مشکل چند برابر شده است و فکر نمی‌کنم به‌زودی حل شود. تمام ذخیره خوراکی ما تمام شده است و حالا برای تهیه غذا، دیگر پول هم ندارم و کسی هم قرض نمی‌دهد. میان آسمان و زمین معلق مانده‌ام. نمی‌دانم چه کنم. بزرگ‌ترین ترسم این است که به کودکانم بگویم امشب نان نیست و گرسنه بخوابید. دارم لحظه به لحظه به گفتن این جمله نزدیک می‌شوم.

سرور(نام مستعار)، یکی دیگر از ساکنان کابل می‌گوید: « چند روزی است که با فقر شدید دست‌و‌پنجه نرم می‌کنم. از سه وعده غذا حالا فقط یک وعده، آن هم در حد بخورونمیر داریم. من نان‌آور خانواده‌ای پنج نفره‌ام. از صبح تا شام هر کاری می‌کنم تا اقلا ۲۰۰ افغانی ( معادل دو دلار) دربیاورم تا چیزی برای خوردن به خانه ببرم. بیشتر روزها حتی همین ۲۰۰  افغانی را هم ندارم.

گرانی و فقر آنچنان در افغانستان افزایش یافته که حتی والدین، بچه های خود را به فروش گذاشتند.

و در ولایت کنر، یکی از سربازان پیشین پلیس که از دوهمسر، هفت فرزند، مادر و برادران بیمارش سرپرستی میکرد، به دلیل نگرفتن معاش سه ماهه اش و بیکاری دست به خودکشی زده است.

با ورود طالبان فقر بیش از قبل دست به گریبان مردم افغانستان شده است و آینده ای ناگوار که حتی جامعه جهانی را تحت تاثیر و تهدید قرار خواهد داد، در پیش روی افغانستان است.