امریکا با کشتن سردار سلیمانی در اصل زمینه اتحاد ملی بیشتر در ایران را فراهم کرد

تعزیه و تشیع تلفیقی از مذهب و عشق‌اند انگار که درخت عشق شیعه با اشک آبیاری می‌شود.
همانگونه که عزاداری فلسفهٔ جالبی در تاریخ تشیع دارد، جمهوری اسلامی ایران برگزاری مناسبت‌های عزاداری را به شکل ویژه‌ای فرهنگ سازی کرده است که با تازه کردن محرومیت تاریخی اهل تشیع حس انقلابی را در جامعه زنده نگه می‌دارد وبه تبع آن بهرهٔ لازم سیاسی و اجتماعی را به نفع مذهب و نظام هم می‌برد!
با آغاز ۲۰۲۰ امریکا با کشتن فرمانده نیروی قدس هرچند ضربهٔ محکمی بر حیثیت جمهوری اسلامی زد، اما نخواسته فرصت فوق‌العاده‌ای را برای بازسازی هویت انقلابی جمهوری اسلامی و تحکیم اتحاد ملی شهروندان ایران از معارض تا موافق حاکمیت، در اختیار رهبران نظام گذاشت.
حضور کم پیشینهٔ مردم در مراسم تشییع جنازهٔ سلیمانی و همراهانش، پیام‌های معنی داری به دوستان و دشمنان ایران در سطح منطقه و جهان فرستاد که تا در محاسبات شان نسبت به توانایی‌های جمهوری اسلامی در امر بسیج ملی تجدید نظر کنند.
شعارهایی که هنوز کهنه نه شده است، ایدئولوژی انقلابی که هنوز خریدار دارد، محوریتی که بیشتر از پیش قابلیت استحکام و انسجام صف مقاومت خود را در منطقه حفظ کرده است.
از جانب دیگر، تجمع میلیونی امروز تهران نشان دهندهٔ نوعی آمادگی به یک حالت غیر مترقبهٔ جنگی داشت و ازین بابت هم به طرف‌های مقابل پیام می‌فرستاد که اگر قرار باشد رویارویی صورت بگیرد، جنبه‌های متعددی را احتوا خواهد کرد که منحصر به نیروهای نظامی و جنگی نخواهد بود.
پیام دیگرش هم این بود که پس از این ایران در اقدامات تلافی‌جویانه و مسایل کلان دیگر چون بحث هسته‌ای خویش با توجه به این پشتوانهٔ مردمی مشروعیت بیشتر نسبت به گذشته خواهد داشت و با دست باز تری عمل خواهد کرد.
پیام اخیر هم این که ما در افغانستان متاسفانه هیچ وقت به یک کار فرهنگی سازمان یافته اهتمام و‌توجه نکرده‌ایم که بخش کلانی از مشکل ما ریشه در همین خلا دارد.

خبرگزاری دید