رئیس جمهور غنی هشدار داد در صورت آزادی آخرین دسته از زندانیان گروه طالبان براساس توافقنامه آمریکا با این گروه، احتمالا موجی از مواد مخدر وارد بریتانیا شود.
آقای غنی این اظهارات را در گفتگوی اختصاصی با روزنامه تایمز بریتانیا مطرح و تاکید کرد در صورت افزایش تجارت بین‌المللی مواد مخدر در بریتانیا و اروپا، مسئول آن آمریکا و رهبران کشورهای عضو ناتو خواهند بود.
آقای غنی گفت: «اگر آمفتامین (شیشه) به سواحل آمریکا برسد، باید بدانیم که از عواقب آزادی این زندانیان است و اگر این افراد مرتکب جرم شوند، مسئولیت مشترک بین‌المللی خواهد داشت.»
او گفت: «صلح به معنی پایان خشونت است، به معنی مقدمه‌ای برای دور بعدی آن نیست.»
آقای غنی ضمن ابراز تشکری از سربازان بریتانیای به خاطر خدمت به افغانستان گفت آزاد کردن این زندانیان گروه طالبان که «هم مهمانان بین‌المللی ما و هم مردم ما را کشته‌اند» برای او دشوار است.
چند روز قبل، پس از تایید لویه جرگه مشورتی صلح، رئیس جمهور غنی حکم رهایی ۴۰۰ زندانی “خطرناک” طالبان را امضا کرد اما تاکنون ۸۰ نفر آنان آزاد شده‌اند.
پیش از این منابعی به بی‌بی‌سی گفته بودند از میان ۴۰۰ زندانی خطرناک گروه طالبان بیش از ۱۵۰ نفر آنان “قاچاقبران بزرگ مواد مخدر هستند.”
آزادی این شمار از زندانیان گروه طالبان نگرانی‌هایی را در میان سازمان‌های حقوق بشر و عفو بین‌الملل نیز به همراه داشته است.
پیش از این کشورهای فرانسه و استرالیا نیز مخالفت‌شان را با رهایی شماری از این زندانیان طالبان در کشتن اتباع آنها دست داشتند، با وزارت خارجه افغانستان رسما در میان گذاشتند.
آزادی زندانیان طالبان
رهایی پنج هزار زندانی طالبان و یک هزار زندانی حکومت از سوی این گروه از مواد اصلی موافقتنامه صلح میان طالبان و آمریکا است که در تاریخ دهم حوت سال گذشته به امضا رسید. روند تبادله زندانیان که قرار بود پس از ده روز از امضای این سند آغاز و تکمیل شود ماه‌ها به طول انجامید.
حکومت که در نخست اعلام کرد کاملا مخالف رهایی زندانیان طالبان است بعد در مراحل مختلف هزاران زندانی این گروه را رها کرد اما چهارصد نفر از آنها را “خطرناک” خواند و تصمیم رهایی آنها را به لویه جرگه مشورتی سپرد. این جرگه هفته پیش تصمیم به رهایی این زندانیان گرفت و رئیس جمهوری فرمان آن را امضا کرد اما تاکنون تنها هشتاد نفر از این افراد رها شدند و این روند با تاخیر رو به رو شد و حالا دولت طالبان را مسئول می‌خواند.
در مقابل طالبان نیز پس از امضای توافقنامه صلح با آمریکا، بارها حکومت را به سنگ اندازی در روند صلح متهم کرد و در مقابل انتقادها از عدم کاهش خشونت‌ها بارها گفت نخست باید تمام پنج هزار زندانی این گروه رها شده و بعدا مذاکرات بین‌الافغانی آغاز و پس از آن در مورد آتش بس تصمیم گرفته شود.
